افزایش 28 درصدی قیمت آب | بحران کم‌آبی با راهکار قیمتی حل می‌شود؟

آب‌بهای مشترکان برای سال 1404، به‌طور متوسط 28 درصد افزایش یافت. در همین زمینه، مشترکانی که بیش از دو برابر الگو مصرف می‌کنند، مشمول یارانه نیستند. اما آیا با افزایش قیمت آب، بحران کم‌آبی برطرف می‌شود؟

به گزارش بازار تبریز آنلاینو به نقل از تجارت نیوز، بحران آب در ایران روزبه‌روز شدت می‌گیرد. افزایش برداشت از آب‌های زیرزمینی و حفر بی‌رویه چاه برای توسعه کشاورزی منجر به کاهش ذخایر منابع آب زیرزمینی در کشور شد. از سوی دیگر، نبود مدیریت برای مصرف بهینه و افزایش بهره‌وری، وضعیت آب را در کشور به مرز هشدار رساند.

با این حال، وزارت نیرو تصمیم گرفت برای سال 1404، بهای آب مصرفی مشترکان را نسبت به دوره قبل به طور متوسط 28 درصد افزایش دهد.

بهای آب شرب در سال 1404 به گونه‌ای تعیین شده است که محاسبه آب‌بهای مشترکان تا سقف الگوی مصرف به صورت یارانه‌ای و مشترکان پرمصرف تا دو برابر الگوی مصرف با یارانه کمتر و در نهایت مشترکان بدمصرف به صورت غیریارانه‌ای و بر اساس الگوی افزایش پلکانی انجام شود.

همچنین آب‌بهای مشترکان تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی و سازمان بهزیستی کشور تا سقف الگوی مصرف، رایگان محاسبه می‌شود. شایان ذکر است مشترکان بالای الگوی مصرف با 20 درصد صرفه‌جویی در مصرف آب بیش از 20 درصد کاهش مبلغ قبض دارند.

با توجه به افزایش قیمت آب، این سوال پیش می‌آید که افزایش قیمت می‌تواند بحران آب را حل کند؟

نقش کشاورزی و حفر چاه در کاهش آب زیرزمینی

در شرایط اقلیمی ایران که بخش زیادی از آن در اقلیم خشک و نیمه‌خشک قرار دارد، آب همواره یکی از حیاتی‌ترین منابع طبیعی به‌ شمار می‌رود. صرفه‌جویی در مصرف آب، از سطوح خانگی تا صنعتی؛ مساله‌ای بنیادین در مدیریت پایدار منابع آبی کشور است.

اما در کنار تاکید بر رفتارهای مصرفی در خانه‌ها، باید به واقعیتی مهم‌تر یعنی نقش کشاورزی و حفر بی‌رویه چاه‌ها اشاره کرد. کشاورزی در ایران، به‌ طور عمده در مناطق خشک و کم‌بارش انجام می‌شود و برای تامین آب مورد نیاز آن، تعداد زیادی چاه غیرمجاز حفر شده است؛ چاه‌هایی که به‌شدت به منابع آب زیرزمینی فشار می‌آورند.

طبق آمار وزارت نیرو، حدود یک میلیون حلقه چاه در کشور وجود دارد که نیمی از آنها غیرمجاز هستند.

کاوه مدنی، امیر آقاکوچک و علی میرچی، پژوهشگران و فعالان محیط‌زیستی، در مقاله‌ای تحت عنوان «خشکسالی اقتصادی-اجتماعی ایران»، به وضعیت بحران آب و مشکلات حکمرانی آب پرداخته‌اند.

در این مطالعه بازگو شد که بخش کشاورزی تا ۹۲ درصد از تخصیص آب را در ایران به خود اختصاص داده است. این در حالی است که بازده اقتصادی حاصل از مصرف آب کشاورزی، پایین و الگوهای محصول در سراسر کشور نامناسب و در بسیاری از مناطق با شرایط دسترسی به آب ناسازگار است.

همچنین مطابق مطالعه مذکور، مقدار زیادی از آب‌های زیرزمینی کشور برای جبران کسری آب‌های سطحی در آبیاری استفاده می‌شود. در حال حاضر بیش از ۵۵ درصد از کل تقاضای آب از طریق پمپاژ آب‌های زیرزمینی صورت می‌گیرد. هجوم به برداشت آب‌های زیرزمینی منجر به کاهش سطح سفره و کیفیت آن در مناطق مختلف شده است.

نزدیک به ۵۰ درصد از دشت‌های سراسر کشور در شرایط بحرانی هستند. در نتیجه، فرونشست زمین و فروچاله‌ها به‌ دلیل استخراج بیش از حد آب‌های زیرزمینی، کشور را فرا گرفته است.

آیا این بحران‌های عمیق در حوزه آب که ریشه در سیاست‌های خودکفایی در کشاورزی، سیاست حفر چاه‌های مجاز برای برداشت از آب‌های زیرزمینی و نبود شغل جایگزین مناسب برای کشاورزان دارد، می‌توانند با افزایش قیمت آب برطرف شوند؟

در ادامه این مطالعه ذکر شده است که وقتی چاه به‌ دلیل کاهش سطح سفره خشک می‌شود، کشاورزان چاه‌های عمیق‌تری را با پمپاژهای قوی‌تری حفر می‌کنند. اثر تجمعی حفاری چاه‌های عمیق بسیار شدید بوده است.

حفر چاه نیاز به مجوز دارد، اما در عمل، چاه غیرمجاز در همه‌جا حفر شده است. حفاری غیرمجاز مشکل دیگری است که تصمیم‌گیران نیاز به مقابله با آن دارند اما شناسایی و نظارت بر چاه‌های غیرمجاز چندان آسان نیست.

با توجه به حفاری‌های غیرمجاز و استفاده از منابع آبی زیرزمینی، به‌نظر می‌رسد افزایش رسمی قیمت آب تاثیر بسزایی در بخش کشاورزی به‌ عنوان یکی از مهم‌ترین بخش‌های مصرف آب گذاشته است.

خالی شدن منابع آبی برای تولید برق!

آن‌طور که هاشم اورعی، رئیس اتحادیه انجمن‌های انرژی ایران، به نبض بازار گفت: در حال حاضر، آب پشت سد برای تولید برق خالی می‌شود. این یعنی کشور نه‌تنها با کمبود برق، بلکه با مشکل کمبود آب هم مواجه است. این موضوع عجیب است و گویا دوستان حواس‌شان نیست. نه مصرف برق و نه مصرف آب در نقطه اوج خود نیستند.

او با اشاره به کاهش ۴۵ درصدی ذخایر آبی سدها توضیح داد: وزیر نیرو آن را به کاهش بارندگی نسبت داده، اما مگر وزارتخانه برنامه‌ریزی ندارد؟ باید سال قبل با داده‌های ۵۰ ساله و پیش‌بینی اقلیم، برای تابستان امسال برنامه‌ریزی می‌شد. این کار برنامه‌ریزی است، نه معجزه.

اورعی در پایان توضیح داد: مجبور شده‌اند در نیمه بهار، آب سدها را بیش از حد معمول رها کنند. هنوز تابستان نرسیده اما ذخیره آبی که باید در اوج گرما مصرف می‌شد، پیش‌خور می‌شود. این بسیار نگران‌کننده است.